7 februari
Een erg bijzondere dag…
Maar eerst even wat anders,
Ik ben nu twee weken bezig met de cursus/opleiding tot reisleider en ik moet zeggen, ondanks een beetje concentratie gebrek en het wennen om weer naar school te gaan, het bevalt me uitstekend!
Een leuke groep mensen in de leeftijd van 21 tot 55 jaar, en tot nu toe iedere keer een erg leuke leraar.
Afgelopen week kreeg ik ergens een vacature onder ogen als reisleider met onder andere de bestemming Ierland.
Aangezien ik daar enige tijd gewoond heb, en het me ook makkelijker lijkt om daar een eerste ervaring op te doen heb ik maar gewoon de stoute schoenen aangetrokken en gesolliciteerd!
Vanmorgen kreeg ik een uitnodiging voor een selectiedag aanstaande vrijdag, super fijn, en ik ga er met 100 % voor natuurlijk!
Een goed begin van een zonovergoten dag dus.
Aangezien ik op de hond van mijn zus pas, heb ik ook weer een goede reden de bossen in te gaan. Gisterochtend al heerlijk weg geweest, alleen was het zo net tegen de middag te druk bij de hut van Mie Pils om daar even te pauzeren helaas, omgedraaid dus, en weer terug naar huis gelopen.
Toen ik thuis kwam zag ik op facebook een berichtje van Kim en eentje van Janneke dat ze de as van Femke verstrooit hadden, met een foto van een bosje tulpen en een hartje in een boom, ergens bij het water.
Mooi en verdrietig tegelijk…
Gisteravond kwam ik er achter waar het was, en ik kon het eigenlijk bijna niet geloven.
Vandaag de wandelschoenen aan gedaan en de bossen in, zoals ik altijd loop, vanaf het Floraplein naar de Hut, alleen vandaag een stukje verder.
Naar het Meeuwven, tussen de Hut en mijn ouderlijk huis in, op zoek naar een boom met een hartje en een bosje tulpen.
De boom staat achter het bankje waar ik zo vaak op heb gezeten, in het najaar voor het laatst met Fem.
Toen wij in Aalst kwamen wonen 35 jaar geleden, ook de plek waar mijn moeder me voor het eerst de schaatsen, botjes, onder bond…
Speurtocht om het ven op mijn 10e verjaardag…
Waar ik jaren geleden, als tiener, onze hond uitliet…
Waar ik vroeger met vriendjes stiekem sigaretjes rookte…
Deze plek is al heel mijn leven zo belangrijk voor me, en hoe bijzonder en mooi is het voor mij, juist deze plek...
De tulpen hingen nog in de boom, het hartje was er uit gevallen, zo te zien wel gevonden door iemand,
want hij stond keurig tegen de boom aan.
Tranen in de zon, maar ook met een gelukkig gevoel.
Ik heb het hartje terug gehangen in de boom,
en nu, hoop ik, op een manier dat
deze er niet snel meer uit kan vallen.
Deze plek die al zo belangrijk was in mijn leven, is vanaf vandaag nooit meer hetzelfde.
Een plek die zoveel herinneringen heeft, die zo mooi is, ongeacht regen of zon..
Een trappistje bij de Hut, een proost op Fem en mama, en het leven.
Het Meeuwven, bankje, en vanaf gisteren; Fems Boom
Geen opmerkingen:
Een reactie posten