26 januari
Na een echte topweek, met dagen waarin ik me super voelde was er gisteren weer een enorme terugval helaas. Voelde het al aankomen, twee dagen ’s nachts liggen woelen en wakker zijn.
En dan in één keer weer zoveel verdriet.
Tja, dat zal ook nog wel even zo blijven ben ik bang, ben er in ieder geval wel achter dat ik ook weer een ‘goede’ dag kan hebben, dat is dan wel weer fijn om te ervaren.
Gelukkig mag ik aanstaande zaterdag met mijn opleiding beginnen, de afleiding zal me wel goed gaan doen ga ik van uit!
En dan kan ik natuurlijk niet wachten op mijn eerste sollicitaties en al helemaal niet op mijn eerste ‘job’ in het buitenland.
Ik zie mezelf wel eventjes de hele wereld over reizen, zal in de praktijk (nog) wel niet zo werken maar toch…dromen mag natuurlijk wel!
Het is ook tijd om onderhand eens wat aan mezelf te gaan werken, sta al te lang stil nu.
Tijd om die Asics, die ik in een mooie uitverkoopaanbieding gekocht heb aan te trekken en te gaan hardlopen. Tijd om iets beter te gaan eten dan dat ik nou doe, of de laatste twee maanden heb gedaan.
En uiteraard tijd om nu echt die laatste sigarettenrook uit te blazen.
Ben weer eens begonnen in het boek van Allen Carr – Stoppen met roken, de eerste keer dat ik dat boek las, las ik hem voor 3/4e uit en stopte ik een periode van 1 ½ jaar lang, de tweede keer las ik ‘m voor de helft en stopte ik ook de helft van een jaar.
Nu dus een keertje uitlezen zoals in het begin van het boek staat!
Sterker nog, ik las de zin zo; lees dit boek nou eens een keer uit…Harm
Dat was niet helemaal de exacte zin die er stond natuurlijk, maar ik ga er mijn best voor doen.
Ik groet nog steeds iedere morgen mijn moeder en geef een kus op Fems foto, soms vergeet ik het wel eens even en doe ik dat wat later, inclusief excuses dat ik gerookt heb…
Ik wacht op de dag dat ik een nieuwe blog kan beginnen, een blog over reizen, over lastige en leuke mensen in een groep die ik begeleidt…
Over mooie stranden en hoge bergen, over hitte, kou, regen en het zingen van mijn befaamde Turkse liedjes. (ja…dat kan ik, Turkse liedjes zingen)
Dat mijn volgers op twitter met jaloezie aanschouwen dat ik incheck in plaatsen over de hele wereld, en ‘s avonds mijn net geschreven blogje kunnen lezen met een foto erbij van een ondergaande zon, ergens vanuit Spanje, of Corsica, of Toronto, of San Fransisco, of, of, of,
Laat mij maar lekker dromen dus, dat is beter dan al dat verdriet!
Hou je haaks lieve mensen!
X
Harm
kijk goede vooruitzichten! Keep them in mind als t ff niet zo lekker gaat enne ja ik ga heel jaloers als je tweets en berichten volgen! De wereld is zo groot en zo mooi :) Ik kwijl nu al weg... Madagascar staat nog hoog op mijn lijstje en Noorwegen en en en.. Nou ja ik ga eerst maar ns baren... ;) x
BeantwoordenVerwijderenWat n fijn stukje! De weg die je te gaan hebt is van een onbekende lengte, met kuilen, U-turns, blokkades maar ook stukken filevrij lekker doorkachelen en fijne tussenstops. Harmpje, het doet me goed te lezen dat er ondanks je verdriet en gemis ook ruimte is voor plannen en genieten.
BeantwoordenVerwijderenIk hou je in de gaten! ;-0
X
Fijn om dit te lezen, het verdriet is er nog, logisch maar er is ook ruimte voor leuke, fijne dingen en nieuwe uitdagingen. Het gaat je lukken, ik geloof erin! Over een paar maanden ga ik jou vragen waar we heen kunnen gaan op vakantie ipv dagen internet afstruinen ;-) x
BeantwoordenVerwijderen