dinsdag 15 februari 2011

15 februari

15 februari

Een dinsdag, een dag, een datum, zoals zo velen.

Maar toch blijft het raar, net als oud op nieuw, dat je dan een jaar terugkijkt en je realiseert wat je hebt gedaan in de afgelopen 12 maanden.
De 15e dus, vandaag 6 maanden geleden om 15.00 uur overleed mama.
Het blijft nog steeds zo vreemd, dat zal ook altijd wel zo blijven, dan zie je iemand die qua postuur op haar lijkt, met eenzelfde rode jas aan en dan denk je; Hé, daar fietst mama…

Tja, ons moeder, als je een rouwadvertentie leest met geboren in 1933 en overleden in 2010, denk je nu niet meteen van, goh, die is nog jong…
Maar dat was ze wel, mama was zo’n enorme sterke vrouw, met voor zoveel mensen iets te bieden.
Ze gaf les op de naaimachine aan een clubje dames van ongeveer mijn leeftijd, niet alleen omdat ze dat leuk vond.
Maar ook om de ‘feeling’ te houden met de ‘jeugd van tegenwoordig’ .
Ze liep en fietste menigeen stront voor hun ogen, ook al waren ze 30 jaar jonger dan zijzelf was.
Als ze met papa op vakantie was werd ze (en papa ook trouwens) minimaal 10 jaar jonger geschat.
6 maanden, en wat is er allemaal wel niet gebeurd zeg, ongelooflijk…

Afgelopen week zei ik al dat ik door de voorselectie heen was, en vrijdag had ik dus de sollicitatie. Aangezien ik al gehoord had dat het erg lastig was om daar binnen te komen, bij dat bedrijf, ging ik er open in.
En dat wierp zijn vruchten af, ze waren zo enthousiast dat ik meteen werd aangenomen, ik hoefde zelfs geen mailtje meer af te wachten!
Goed nieuws dus!

Ik heb aangegeven dat ik door mijn ervaring in Ierland, waar heb ik vroeger ook heb gewoond, het liefste daar ervaring op zou doen als reisleider.
Aangezien ze daar nog niemand op ingepland hadden, zal ik die waarschijnlijk ook wel gaan doen; 2 á 3- 14daagse rondreizen door Ierland met een gezelschap van max. 8 personen.

Toen ik vrijdag, na een paar biertjes en felicitaties naar huis fietste, beeldde ik me de reis naar Ierland al in, heerlijk, buiten, kamperen, avontuur en een leuke groep mensen.
Één ding past daar absoluut niet bij, en dat is een reisleider die rookt, als ik die reis zou doen, of eentje soortgelijks, zou ik dat heel raar vinden…



Het zijn actieve reizen, maar verder ook ongeacht dat, ik moet ook gewoon stoppen. Vandaag is dag 4, en het gaat me lukken ook, zeker omdat ik gisteren met een hardloopschema ben begonnen en ik dat wel zo enorm lekker vond!
De intenties zijn in ieder geval goed dus, nu moet ik het nog volhouden, en eerlijk, meestal ga ik na een maand of 6 weer de spreekwoordelijke boot in.
Nu niet.
Iets met een datum, en een belofte al wat langer geleden, en, hoop ik, with a little help from my friends, en wat steun van daarboven.
Moet lukken, komt goed zou Fem zeggen, en ik voel de trap onder m’n kont van mama al…

Zo, en nu maar weer aan de studie, nog één dagje school donderdag en daarna een paar weken vrij.
En dan zal ik vanmiddag maar weer eens een rondje bossen doen, even de gedachten bij mama, even langs ‘Fems Boom’ en misschien als beloning ’n trappist bij de Hut van Mie Pils.

Houdoe,
Harm

maandag 7 februari 2011

7 februari


7 februari

Een erg bijzondere dag…

Maar eerst even wat anders,
Ik ben nu twee weken bezig met de cursus/opleiding tot reisleider en ik moet zeggen, ondanks een beetje concentratie gebrek en het wennen om weer naar school te gaan, het bevalt me uitstekend!
Een leuke groep mensen in de leeftijd van 21 tot 55 jaar, en tot nu toe iedere keer een erg leuke leraar.
Afgelopen week kreeg ik ergens een vacature onder ogen als reisleider met onder andere de bestemming Ierland.
Aangezien ik daar enige tijd gewoond heb, en het me ook makkelijker lijkt om daar een eerste ervaring op te doen heb ik maar gewoon de stoute schoenen aangetrokken en gesolliciteerd!
Vanmorgen kreeg ik een uitnodiging voor een selectiedag aanstaande vrijdag, super fijn, en ik ga er met 100 % voor natuurlijk!

Een goed begin van een zonovergoten dag dus.
Aangezien ik op de hond van mijn zus pas, heb ik ook weer een goede reden de bossen in te gaan. Gisterochtend al heerlijk weg geweest, alleen was het zo net tegen de middag te druk bij de hut van Mie Pils om daar even te pauzeren helaas, omgedraaid dus, en weer terug naar huis gelopen.
Toen ik thuis kwam zag ik op facebook een berichtje van Kim en eentje van Janneke dat ze de as van Femke verstrooit hadden, met een foto van een bosje tulpen en een hartje in een boom, ergens bij het water.
Mooi en verdrietig tegelijk…
Gisteravond kwam ik er achter waar het was, en ik kon het eigenlijk bijna niet geloven.
Vandaag de wandelschoenen aan gedaan en de bossen in, zoals ik altijd loop, vanaf het Floraplein naar de Hut, alleen vandaag een stukje verder.
Naar het Meeuwven, tussen de Hut en mijn ouderlijk huis in, op zoek naar een boom met een hartje en een bosje tulpen.

De boom staat achter het bankje waar ik zo vaak op heb gezeten, in het najaar voor het laatst met Fem.
Toen wij in Aalst kwamen wonen 35 jaar geleden, ook de plek waar mijn moeder me voor het eerst de schaatsen, botjes, onder bond…
Speurtocht om het ven op mijn 10e verjaardag…
Waar ik jaren geleden, als tiener, onze hond uitliet…
Waar ik vroeger met vriendjes stiekem sigaretjes rookte…
Deze plek is al heel mijn leven zo belangrijk voor me, en hoe bijzonder en mooi is het voor mij,  juist deze plek...

De tulpen hingen nog in de boom,  het hartje was er uit gevallen, zo te zien wel gevonden door iemand, 
want hij stond keurig tegen de boom aan.
Tranen in de zon, maar ook met een gelukkig gevoel.
Ik heb het hartje terug gehangen in de boom, 
en nu, hoop ik, op een manier dat
deze er niet snel meer uit kan vallen.

Deze plek die al zo belangrijk was in mijn leven, is vanaf vandaag nooit meer hetzelfde.

Een plek die zoveel herinneringen heeft, die zo mooi is, ongeacht regen of zon..


Een trappistje bij de Hut, een proost op Fem en mama, en het leven.




                Het Meeuwven, bankje, en vanaf gisteren; Fems Boom