18 december
De avond eindigde gisteren met veel verdriet, en zo begon de dag ook vandaag, helaas, ze zitten er nog steeds bij.
En gezien de komende dagen zal het wel niet echt makkelijker gaan worden.
Morgen zouden mijn ouders 49 jaar getrouwd zijn, en dan komt de kerst er al weer aan.
Ik zoek afleiding achter de pc, heb mijn afspraken voor vanavond afgezegd, geen zin in etentjes of een feestje. Even een avondje niks, maar proberen een filmpje te kijken.
Vind het af en toe bizar hoe de emoties steeds wisselen, soms gewoon meerdere keren in een uur.
Vraag me af wat er gebeurd zou zijn als alles goed zou zijn gegaan, dan had ik me in ieder geval een stuk beter gevoeld nu, dat is wel een feit.
Ik luister wat naar muziek, me er heel erg van bewust dat ik bepaalde nummers beter kan vermijden op dit moment.
Zoek maar weer naar wat afleiding op het net, en op televisie, draai een wasje, boodschappen doen.
Nog op zoek gegaan naar een kerstboompje, maar kon er geen vinden.
Zo gaan de dagen voorbij, en slijt het beetje bij beetje.
Veels te langzaam naar mijn zin, maar dat kan niet anders.
En dan veranderd de dag;
De bel gaat, en Femke Buddingh, die ik volg op twitter, en een buurtgenoot is staat op de stoep.
Met een kerstboompje! Een cadeautje voor mij, omdat het zo’n rottijd is!
Ik had haar vorige week voor de eerste keer ontmoet toen ik met Harries was wezen lopen in het bos.
Hoe ontzettend lief is dit!
Ze kon ook niet weten dat ik weer een rotdag heb, liever gezegd had.
Helemaal geweldig, ben er helemaal blij van geworden!
Femke bedankt, super lief!
X, Harm.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten