woensdag 22 december 2010

22 december

22 december

Another day in paradise…

Eerst maar eens over maandagavond, wat een enorm vette, leipe, coole, dope -en nog meer termen die hiphoppers gebruiken- dikke avond!
Uitgenodigd bij Jan Willem en Susan thuis met nog een man of vijftig The Opposites live aan het werk zien in hun huiskamer.
Mezelf een klein beetje uit het feestgedruis gehouden, en vaak gedacht; was Fem hier maar bij, maar wat was dit ontzettend gaaf!
Michiel Veenstra van 3fm, The Opposites en een stuk of vijftig fijne mensen die een feestje bouwen, het dak ging er af.
En bij deze; @JWDijk en @Susiwan, nogmaals super bedankt!



Gisteren naar Tilburg geweest voor een intake m.b.t. de opleiding tot reisleider, en, had ik eigenlijk ook niet anders verwacht, ik mag in januari beginnen!
Goed nieuws dus, een nieuw jaar in aantocht met nieuwe kansen.
Het enige smetje op deze week is dat ik mijn twee daagse tochtje naar de Ardennen heb afgezegd. Vind het onverantwoordelijk om, eigenlijk maar voor één nachtje, in dit winterweer 500 kilometer te moeten gaan rijden.
Maar het is pas december, en de winter duurt nog wel even. Er komt vast wel weer een nieuwe kans om een paar dagen te gaan, ik speel deze week wel in de Eindhovense sneeuw.

Vannacht toch weer slecht geslapen, veel wakker geweest en veel na liggen denken, dat houdt maar niet op helaas.
Het zijn mooie herinneringen waar ik over na denk, maar toch ook weer zo pijnlijk.
Op een mooie dag naar Eersel gereden om bij vrienden van me in hun restaurant te lunchen.
Een heerlijke salade en een goed glas wijn erbij, je voelde je net een prinsesje. Je genoot zo van dit soort dingen!
Je deed je verhaal over CF, en ook over je levensverwachting, naar Stijn en Marja toe.
Stijn was zo onder de indruk, dat hij meteen is gestopt met roken toen.
Je flapte er af en toe van alles uit, toen we terug reden begon je over mannen met een zogenaamd ‘sixpackje’ en dat je dat wel mooi vond.
Ik begon te lachen, ben je bij mij aan het verkeerde adres zei ik.
Had ze gewoon niet in de gaten wat ze had gezegd, en ze maakte haar verontschuldiging. Mij maakte het niet uit, vond het wel grappig, en in ieder geval lekker spontaan.

Soms had ze dingen die ik niet zo leuk vond, en ook waardoor ik wel eens twijfelde.
Achteraf realiseer ik me pas dat ik daar doorheen had moeten prikken, kwam ook voort uit haar eigen onzekerheid.
Daar had ze, zo vind ik nu, ook wel recht op, gezien bepaalde dingen die in haar leven zijn gebeurd.
Achteraf, tja, achteraf is weer zo’n woord waar je eigenlijk niks mee kan, is net zoiets als onomkeerbaar.
Herinneringen en verdriet, ik hoop dat je af en toe aan me denkt Fem, en ik hoop dat je weet hoe ik nu tegen al die dingen, die wel eens moeilijk waren, aankijk…

Nog 10 dagen, niet dat ‘n cijfer veel verschil zal maken, maar dan is het 2011


Geen opmerkingen:

Een reactie posten