3 december

Vrijdag 3 december

Wederom is de nacht een hel, in slaap gevallen op de bank omdat ik het telkens zo zwaar heb als ik boven in bed ga liggen.

Maar ik word iedere morgen tussen vijf en zes uur wakker en ben dan helemaal kapot, dus ik sta maar weer op dan, maar weer proberen een stukje weg te tikken…

Ben ik in ieder geval even bezig.

Hoe wrang is het om terug te tellen, dat deed ik met mama ook, 1 week geleden, 2 weken geleden, een maand geleden en ga zo maar door.

Vandaag één week geleden was er nog niets aan de hand. Ik was ook vroeg op en had om 11 uur een afspraak ergens, en verder de hele dag drukke dingen te doen. Zat al de hele week met een nummer in m’n hoofd maar wist niet van wie.

Ik lijk Fem wel, echt een beetje een ‘fout’ nummer, daar is zij beter in normaal gesproken.

 Twitter staat aan. Ik stel op twitter een vraag; Wie weet van wie het nummer ‘just another year’ is? Die vraag is redelijk snel beantwoord, het is Johnny Logan met what’s another year, ik geloof dat hij daar ooit in een ver verleden een songfestival mee heeft gewonnen.

Ik plaats een link op twitter, geloof niet zo dat dat nummer door de rest van de timeline gewaardeerd wordt, dat was ook precies de bedoeling!

Femke’s eerste tweet s’morgens is de laatste tijd er eentje met het woordje helleu. Zo ook vandaag. Door Johnny is het een erg leuke ochtend, Fem trekt ook nog even wat foute nummers uit de kast. Glenn Medeiros komt voorbij met nothing’s gonna change my love for you. Uiteraard kent ze de tekst van buiten…

We hebben allemaal zo gelachen, Fem en haar foute muziekjes, ze wist ze wel te vinden. Hoe ongelooflijk kut is het nu, gewoon één week later.

Ik mis haar eerste tweet al heel de week, helleu, ik mis haar, ik mis haar zo erg, het is onomkeerbaar allemaal, en gewoon niet te bevatten.

Gisteren toch maar even de bossen in geweest, alleen, ik praat tegen je aan, veel bevroren tranen zijn er achter gebleven in de sneeuw. Ik zoek een uitweg op twitter, en post regelmatig een fotootje als ik in het bos loop.

Veel fijne reacties, fijn om zo gesteund te worden, en de meeste ken ik niet eens in persoon…

Gisteravond ook maar dezelfde weg genomen, twitter voor de afleiding. Dat ging eigenlijk wel goed, tot er iemand begon over wanneer de uitvaart is.

Daar zat ik niet op te wachten, maar dat kan zij ook niet weten en ik neem haar niks kwalijk.

Een week later, ik zoek, lees en sla de tekst op van Johnny Logan en vraag me af hoe het over een jaar zal zijn. Ongelooflijk om nu die tekst terug te lezen en waarom zat dat nummer al heel de week in mijn hoofd denk ik nu?

Het is nog steeds erg vroeg in de ochtend, zo meteen de krant halen tegenover, met de rouwadvertentie van Fem erin, gisteren het kaartje gekregen. Het staat zwart op wit, maar ik weiger het te geloven…

Het gaat een moeilijk dagje worden vandaag…Daar gaan de tranen weer.